چرا سرنوشت فلسطین برای لبنان تکرار نشد؟

در سال 1948، اسراییل به کمک آمریکا و روسیه شوروی تاسیس شد. هنگام تاسیس اسراییل مسلمین از فلسطین گریختند. عده ای از آنها به اردن رفتند، عده ای به سوریه پناهنده شدند و عده ای به جنوب لبنان آمدند. یکی از کشتارهای بزرگی که در فلسطین به راه افتاد، «دیر یاسین» است. اسراییل دهی به نام «دیر یاسین» را محاصره کرد و 250 نفر از زن و مرد، بچه و کوچک و بزرگ را از این روستا قتل عام نمود و اجساد آنها را در داخل حفره ها ریخت و زیر خاک مدفون ساخت. اسراییل می خواست با ایجاد رعب و وحشت فلسطینیان را وادار به فرار کند. آنان باید از مقابل او یگریزند و فلسطین خالی شود. اسراییل می گفت که فلسطین سرزمینی است بدون انسان و یهود ملتی است بدون سرزمین. بنابراین یک سرزمین بدون انسان متعلق به ملتی است بدون سرزمین. این توجیهی بود که اسراییل برای خود در سازمان های بین المللی ارائه می دادو با همین نیرنگ بود که فلسطین را خورد و بلعید.

البته نظیر این کشت و کشتارها که در فلسطین صورت گرفت در منطقه «جبل عامل» نیز اتفاق افتاد که یکی از داستان های دردانگیز در این منطقه داستان دهی است بنام «صالحه» که دهی شیعه نشین است از جبل عامل در جنوب لبنان. اسراییل در 1948 در همان ایامی که در دیر یاسین قتل عام می کند، وارد صالحه می شود، 85 نفر مردان ده را در وسط ده پشت مسجد جمع می کند. 85 مرد را در کنار میدان، پشت مسجد به رگبار گلوله می بندد و همه را اعدام می کند، در حالی که زن ها و بچه ها ایستاده اند و این ظلم و جنایت را مشاهده می کنند.

آنگاه اجساد این 85 مرد را به داخل مسجد حمل کرده و آتش می زنند و سپس مسجد را بر خاکستر این اجساد خراب می کنند، در حالی که زن ها و بچه ها با چشم های باز این ظلم و جنایت ها را ملاحظه می کنند. بعد این زن ها و بچه ها را رها می کنند تا در بیابان ها و کوه ها و راه ها پراکنده بشوند و شیون کنان داستان این جنایت را برای روستاهای دیگر و شهر های دیگر بازگو کنند که اسراییل در ده صالحه چه جنایتی مرتکب شده است.

این تاکتیکی بود که اسراییل با استفاده از همین زن ها و بچه های مصیبت زده و عزادار می خواست رعب و وحشت را در همه مناطق پراکنده کند و اینان را از جلوی خود براند. و بدین ترتیب چهارده قریه شیعه نشین از جنوب لبنان، در منطقه جبل عامل را نیز تصرف کرد که یکی از آنها همین صالحه است که داستانش را برای شما گفتم.

از این ظلم ها و جنایت ها اسراییل فراوان کرده است. شیعیان نیز دستخوش این وحشیگری ها و جنایت ها شده اند. اما متاسفانه تاریخ نویسان منطقه کسانی هستند که نخواستند و به هزار دلیل در مصلحت خویش ندیدند کا از شیعیان و فداکاری هخای آنان و ظلم ها و جنایاتی که بر آنان رفته است سخنی بازگو کنند...

امام موسی صدر معتقد بود که این خانه های ویران شده را باید آباد کرد تا شیعیان به خانه های خود بازگردند و هجرت نکنند.زیرا تهجیر (آواره کردن) شیعیان برنامه اسراییل است. اسراییل می خواهد بگوید که در این منطقه انسانی زندگی نمی کند، بنابراین اسراییل که دارای آدم های زیاد است باید آدم های خود را به اینجا منتقل کند و همین بهانه را برای فلسطین آورد.

تمام سعی و کوشش ما در این بوده است که شیعیان برگردند و خانه و کاشانه خود را از نو بسازند و بمانند و سرزمین مادری خود را ترک نکنند.بزرگترین افتخار ما این است که اینان سرزمین شان را ترک نکرده اند و مانده اند. کشته می دهند، مبارزه می کنند، ولی می مانند. این بزرگترین نقشی است که امام موسی صدر بازی کرد.

لبنان، شهید چمران