دغدغه های یک اهل فرهنگ

آخرین نظرات

پاسخ شاگرد آیت الله مصباح به روزنامه جمهوری

دوشنبه, ۱۰ تیر ۱۳۹۲، ۰۱:۱۲ ب.ظ

حقیقت تحجر وافراطی گری


حملات آقای ضیاء مرتضوی به علّامه آیت الله مصباح یزدی ـ مدظله العالی ـ که با عنوان «چند پرسش از آیت الله مصباح یزدی» در روزنامه ی جمهوری اسلامی مورخ 01/04/1392 آمده است، یکی از هزاران هجمه ای است که در سال های اخیر از سوی رسانه های داخلی و خارجی به این استاد فرزانه و فداکار انجام می گیرد و هر گاه که فرصتی نو پیش می آید و احساس خطری جدید می کنند، دور جدیدی از اهانت ها و اتهامات را از سر می گیرند؛ البته این حملات، نه تنها مشکلی را برای جبهه ی حق ایجاد نکرده، بلکه معمولاً فرصتی را فراهم آورده تا حقایق روشن تر شود. از این رو جا دارد به خاطر نوشته آقای مرتضوی نیز خدا را شاکر باشیم که فرصتی پیش آورد تا از برخی زوایای پنهان جریان های فکری منحرف پرده برداشته شود.
اتحاد جبهه ی کفر و نفاق در برابر این استاد بزرگ و تمرکز هجمه ها علیه ایشان جای شگفتی ندارد؛ چرا که دشمن حساب گر است و خطرات اصلی علیه خود را به خوبی شناسایی می کند و طبیعتاً برای نجات خود به مقابله برمی خیزد. رهبر عزیز انقلاب اسلامی چندی پیش با بیان زیبای خود این حقیقت را درباره ی علامه آیت الله مصباح یزدی چنین بیان فرمودند: «...حرف رسا، منطق قوی و مستحکم هر جایی که باشد، دشمن آن را زود تشخیص می دهد؛ چون حساب گر است و دشمن آن جا را می شناسد و به مقابله اش می آید، با مرحوم شهید مطهری هم همین جور برخورد کردند...»1
آری، دشمنان تلاش می کنند که ابتداء یاران اسلام و انقلاب را خلع سلاح کنند و شمشیرهای برنده اسلام را بشکنند، تا پس از آن به راحتی سرزمین عقیدتی و ارزشی نظام اسلامی را فتح کنند. این حقیقت ما را به یاد کلام حکیمانه ی آن عزیز سفر کرده و استاد اخلاق و بصیرت، حضرت آیت الله مشکینی ـ قدس سره ـ درباره ی علامه آیت الله مصباح یزدی می اندازد که فرمودند: «من خودم به این آقا (علّامه مصباح یزدی) علاقه دارم؛ برای این که شمشیر برنده اسلام در برابر کفر است. لذا خیلی با او دشمن هستند. با هر که زیاد دشمن هستند شما علاقه زیادی به او داشته باشید»2
هرچند این اهانت ها و اتهامات خلاف انتظار نیست، اما به هر حال، بی حیائی نسبت به بزرگان علم و تقوا و فرزانگان حوزه های علمیه و سرمایه های دین و نظام، دل هر مؤمنی را به درد می آورد. به همین سبب وقتی در دوران اصلاحات خبر اهانت به این استاد بزرگ به اطلاع علامه بزرگوار آیت الله حسن زاده آملی ـ مدظله ـ رسید فرمودند: «... از دیشب که این مطالب (اهانت ها) را شنیدم، حالم دگرگون است... اُفّ بر آن ها»3
شناسایی ریشه های فکری و عقیدتی فساد و انحراف، و شناساندن عوامل اصلی آن و نشانه رفتن برجک های انحراف و حمله به انبار مهمات دشمنان عقیدتی از ویژگی های علامه مصباح یزدی بوده و هست. پایه گذاری اساس فکری و منطقی برای مقابله با دشمنان عقیدتی و فرهنگی و نهراسیدن از سرزنش سرزنش کنندگان در معرفی مصادیق و پرهیز از کلی گوئی های بی اثر، دقیقاً همان چیزی است که تحمل دشمنان را تمام و آن ها را به خشم می آورد.
بی دلیل نیست که اخیراً برخی از نهادهای وابسته به سازمان سیا در مقام شمارش خطرات بزرگ علیه خود، در کنار نام فرماندهان ارشد نظامی جمهوری اسلامی، از حضرت آیت الله مصباح یزدی نیز به عنوان خطری جدّی برای فرهنگ منحط غرب نام بردند.4 همان گونه که در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی از سوی سازمان های امنیتی حزب کمونیست شوروی از این استاد بزرگوار به عنوان یکی از خطرات جهانی علیه مارکسیسم نام بردند.
این ویژگی آیت الله مصباح یزدی، اختصاص به دوران پس از رحلت امام خمینی ـ قدس سره الشریف ـ ندارد؛ چه آن که ایشان در زمان طاغوت هم علاوه بر مبارزه با رژیم شاهنشاهی، پیام آوران مبانی فرهنگ منحط غرب و افکار التقاطی و انحرافی را شناسایی و با آن ها مقابله می کردند و پس از پیروزی انقلاب نیز، به مقابله فکری با منافقین و مارکسیست ها پرداختند که نمونه ای از آن، مناظره تلویزیونی با سران حزب توده و چریک های فدائی خلق بود.
سخنرانی های متعدد ایشان علیه انحرافات بنی صدر نیز نمونه دیگری از این تلاش ها بود. البته در آن زمان هنوز ریزش خواص به اندازه امروز نبود و دایره خواص سالم تا به این حد محدود نشده بود و اموال بیت المال به اندازه امروز در دست خیانتکاران و رسانه های بی تعهد قرار نگرفته بود.
بر خلاف ادعای نویسنده مقاله مورد نظر، علّامه آیت الله مصباح یزدی با وحدت و همدلی مخالف نیستند؛ اما، هیچ گاه از شناسایی ترفندهای مقابله با نظام نیز غافل نمی شوند. وهمین هوشیاری از علل تهاجم های بی وقفه به ایشان است.
روزی به نام لبخند به دشمن، روزی به نام گفتگوی تمدن ها و یک روز با نام وحدت و همدلی و روزی با نام دیگر راه برای ارتباط و اتحاد با دشمنانی هموار می شود که زیر پوشش مخملی دستانی که برای دوستی دراز کرده اند، مشت آهنین گره کرده د ارند. آیا می توان وحدت و همدلی را تا اعلام این که «حتی با اسرائیل سر جنگ نداریم»، به پیش برد.
هنوز از یادها نرفته است که در دوران فتنه آن قدر دایره وحدت و همدلی گسترده شد که در آخرین نماز جمعه ای که به امامت آقای رفسنجانی اقامه شد، دختران و پسرانی که رابطه و نسبت آن ها با هم معلوم نبود، با سر و صورت های آرایش کرده و پوشش های آن چنانی و حتی برخی به همراه سگ خود در نماز جمعه شرکت کردند و با کفش به امامت آقای هاشمی نماز جمعه بجا آوردند.
آقای مرتضوی ! آیا این وقایع برای فهم این که چرا آقای هاشمی در نماز جمعه جایی ندارند، کافی نیست ؟ آیا نیازی هست که منتظر بمانید تا خود ایشان توضیح دهند که چرا پس از آن دیگر در نمازجمعه شرکت نکرده اند ؟ به هر حال، به تعبیر قرآن کریم، معیار وحدت، « حبل الله » است که روایات، آن را به ولایت اهل بیت ـ علیهم السلام ـ تفسیر کرده اند.
نسبت عناوینی مثل افراطی گری، تندروی، خشونت طلبی که از عناوین وارداتی غرب نسبت به مواضع نظام جمهوری اسلامی است نیز حربه ی جدیدی نیست؛ همان گونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنرانی 14 خرداد سال جاری فرمودند: « از اول ملّی گراها جریان پانزده خرداد سال 42 را افراطی گری معرفی کردند » و « آمریکائی ها ملت ایران را به دلیل این که حاضر نیست قیمومیت آن ها و دولت های استکبار را بر خودش قبول کند، افراطی معرفی می کنند ».5
البته هر جناح و گروهی ممکن است مخالفان خود را به افراط و تفریط متهم سازد؛ اما راه شناسایی صحت و سقم این ادعا این است که معیار افراط و تفریط را مشخص سازیم. آیا شما اصرار بر باورها و ارزش های دینی اسلام و نظام، مقاومت در برابر زیاده خواهان و ویژه خواران از بیت المال، و پافشاری بر حقوق و منافع ملت در برابر زورگوئی های استکبار را افراطی گری می دانید ؟
اگر چنین باشد، باید شما آیه ی « إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا »6 را هم ترویج افراطی گری بدانید؛ هم چنان که باید پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ را به دلیل دستور تخریب مسجد ضرار و عدم اقامه ی نماز بر اموات منافقین و... را افراطی و تندرو به شمار آورید. در حالی که قرآن کریم کسانی را که به این آیات باور دارند و به این شریعت پای بند هستند را امت وسط به شمار می آورد: « وَکذَلِک جَعَلْنَاکمْ أُمَّةً وَسَطًا. »7 اگر این گونه باورها را قبول ندارید، باید خود را اهل تفریط، کوتاهی، مسامحه و مداهنه در امور دینی بدانید، نه این که دیگران را افراطی به شمار آورید.
نویسنده ی مقاله مزبور در ادامه ی هجمه های خود، حالتی منطقی به خود می گیرد و به بهانه ی طرح پنج سؤال، اتهاماتی دیگر را به حضرت آیت الله مصباح نسبت می دهد؛
وی در سؤال اول با طرح موضوع تحجّر و مقدس مآبی و یادآوری ماجرای چراغانی نیمه ی شعبان در دوران انقلاب، انگشت اشاره اتهام خود را به سوی حضرت آیت الله مصباح دراز می کند و می پرسد مؤسسه امام خمینی برای معرفی این گروه چه کرده است.
انتساب ماجرای چراغانی نیمه شعبان به جریان مقاومت، از حربه های کهنه و فرسوده ای است که سال هاست از سوی اصلاح طلبان و حتی شخص آقای خاتمی مطرح شده و در آن زمان حضرت آیت الله استادی ـ حفظه الله ـ طی مقاله ای ضمن رد این انتساب، به این شبهه پاسخ روشنی دادند.8
اما برای آشنایی با جریان تحجر و مقدس مآبی خوب است آقایان به صحیفه ی امام راحل ـ قدس سره الشریف ـ و به ویژه منشور روحانیت مراجعه کنند و ویژگی های متحجرین و مقدس مآبان را از زبان امام راحل بشنوند تا معلوم گردد از قضا مصداق کامل متحجرِ امروز به نظر حضرت امام ـ رحمه الله ـ دقیقاً همان کسانی هستند که مراد و پدر فکری و سیاسی آقای مرتضوی به شمار می آیند و وی از افکار آن ها دفاع می کند. حضرت امام « اعتقاد به جدایی دین از سیاست در دوران غیبت »، « اعتقاد به عدم مشروعیت نظام اسلامی »، « مقابله با فرهنگ شهادت طلبی » و « منحصر کردن اسلام در احکام فردی » را معیارهای اصلی تحجر و مقدس مآبی دانسته اند.9
آیا اعتقاد آقای هاشمی به مشروعیت زمینی حکومت در دوران غیبت و نفی مشروعیت الهی از نظام اسلامی، و نسبت افراطی گری به کسانی که فرهنگ شهادت طلبی و مقاومت را ترویج می کنند، همان تحجری نیست که امام فرمودند ؟ آیا حقیقتاً مدعیان سکولاریزم و کسانی که ولایت و نظام اسلامی را به دوران معصومین منحصر می کنند، تحجر را احیاء نمی کنند ؟ بی دلیل نیست که روشن فکران غرب زده ی امروز، با انجمن حجتیه دیروز به یک جا رسید ه اند؛ بی حساب نیست که « عماد باقی » در مصاحبه ی خود با نشریه ی « شهروند » از نوشتن کتاب علیه انجمن حجتیه توبه می کند؛10
بی دلیل نیست که عبدالکریم سروش به تبرئه انجمن حجتیه و دفاع از آن می پردازد و در مجلس ترحیم رهبر این انجمن شرکت می کند و از وی و اعتقاداتش تمجید می کند؛11 و برای همین است که برخی از سران جبهه ی مشارکت در محافل این انجمن انحرافی شرکت می کنند.12
آیا کسانی که مؤسسه امام خمینی را به افراطی گری متهم می کنند طبق معیارهای امام مصداق جاهلیت و تحجّر در دوران جدید نیستند؛ مؤسسه ای که تمام فلسفه وجودی اش بنیان گذاری رشته های مختلف علوم انسانی با رویکرد اسلامی، و نشان دادن رابطه عمیق همه علوم اجتماعی و انسانی با معارف اسلامی است و با معرفی مبانی ولایت فقیه عمق رابطه دین و سیاست را نشان می دهد. جرم علامه مصباح و یاران ایشان این است که وظیفه خود را منحصر به درس و بحث حوزوی و عبادات فردی نمی دانند و به اقتضای نیاز وارد صحنه می شوند و مصادیق ضلالت، انحراف و فنته را به روشنی نشان می دهند.
در پرسش دوم آقای مرتضوی این سؤال را مطرح می کند که آیا آیت الله مصباح که در سال 89، مسأله شورای رهبری را نادرست معرفی کرده اند، به قانون اساسی اول که در آن شورای رهبری مطرح شده بود، رأی داده اند ؟ اگر چنین است، چرا به چیزی که قبول نداشته اند رأی داده اند ؟
در پاسخ می گوئیم: به اعتراف آقای مرتضوی، اشکالات علّامه آیت الله مصباح به شورای رهبری مربوط به سال ها پس از بازنگری و حذف شدن شورای رهبری از قانون اساسی است؛ اما چرا آقای مرتضوی این سؤال را از آقای هاشمی نمی پرسد که چرا ایشان اکنون که شورای رهبری از قانون اساسی حذف شده است، از آن دفاع می کنند ؟13 آیا دفاع ایشان از این موضوع به این معنا نیست که قانون اساسی فعلی را قبول ندارند و طبق سخن آقای مرتضوی نمی توانند پستی در نظام جمهوری اسلامی داشته باشند ؟
علاوه بر این که طبق ادعای آقای مرتضوی همه ی کسانی که در بازنگری قانون اساسی با شورای رهبری مخالفت کردند و نیز خود حضرت امام که از ابتداء با این مسأله موافق نبودند،14 یا باید به این قانون رأی مثبت نداده باشند و یا رأی مثبت به چیزی داده باشند که آن را قبول ندارند ! آن چه حضرت آیت الله مصباح با استدلال منطقی در نادرستی شورای رهبری فرمودند در واقع در جهت تقویت و تأیید قانون اساسی موجود و دیدگاه های حضرت امام است. اما این سؤال هم چنان باقی است که آقای هاشمی، با چه انگیزه ای قانون اساسی مورد تأیید امام را که به رفراندوم عمومی گذاشته شده، تضعیف می کنند؛ آن هم در مسأله ای که طرح آن از سوی ایشان، سوءظن قدرت طلبی ایشان را تقویت می کند.
آقای مرتضوی در پرسش سوم می گوید: چرا حضرت آیت الله مصباح یزدی کسی را که سال هایی از دفاع مقدس فرمانده جنگ و منصوب امام بودند، عنصر شکست خورده معرفی می کنند و آیا خود آیت الله مصباح در جبهه حضور پیدا کرده اند ؟
آقای مرتضوی ! مگر بنی صدر هم قبل از شخص مورد نظر شما همین پست را از سوی حضرت امام نداشت و سرانجام به دست حضرت امام از این پست برکنار نشد و مورد نفرت و بغض مردم متدین قرار نگرفت ؟ البته عاقبت برخی افراد در زمان حضرت امام روشن شد و برخی نیز در امتحانات سخت ترِ پس از رحلت امام و در فتنه ها لغزیدند؛ هم چنان که کسانی مثل طلحه و زبیر در زمان پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ و حتی مدتی پس از رحلت آن حضرت در مسیر حق بودند و از فرماندهان سپاه رسول اکرم ـ صلوات الله علیه ـ به شمار می رفتند، اما پس از آن راه انحراف را در پیش گرفته و به مقابله با جانشین پیامبر پرداختند.
حضرت آیت الله مصباح یزدی و فرزندان ایشان نیز همانند بسیاری دیگر از بزرگان و علمای حوزه در جبهه های نبرد حضور یافته اند و برخی از تصویرهای آن موجود است و جزئیات آن را می توانید در کتاب زندگی نامه ایشان بخوانید؛15 از جمله می توان به حضور ایشان در مناطق عملیاتی فاو به همراه فرزند ارشدشان حجت الاسلام و المسلمین دکتر علی مصباح اشاره کرد، که تصاویر آن موجود است و آقای یاسر عرب نیز در یکی از مستند های خود به آن اشاره کرده است.
همچنین شایسته یادآوری است که علامه مصباح در دوران سخت اقتصادی ایام جنگ، هدیه بیست سکه ای کتاب سال جمهوری اسلامی خود را که به خاطر یکی از کتاب هایشان به ایشان اهداء شده بود، یک جا به جبهه های نبرد تقدیم کردند. هم چنین دانش پژوهان مؤسسه ایشان در برنامه ای منظم به جبهه ها اعزام می شدند و این مؤسسه مفتخر است که در دوران جنگ تحمیلی حدود 30 شهید تقدیم انقلاب اسلامی کرده که از جمله آن ها می توان به شاگرد نزدیک و همفکر ایشان، مرحوم شهید ردّانی پور، فرمانده لشکر امام حسین(ع) که ازافتخارات دفاع مقدس است، اشاره کرد.
البته همان گونه که آیت الله سید احمد خاتمی در یکی از سخنرانی های خود درباره ی سابقه حضور این استاد فرزانه در جبهه تصریح کرده اند، حضور مکرر ایشان در جبهه های نبرد برای اهل اطلاع معلوم است؛ اما خصلت دوری از خودنمایی و پرهیز ایشان از قرار گرفتن در معرض دوربین زمینه را برای دروغ پردازی های خناسان فراهم کرده است.16
در مورد نظر حضرت امام نسبت به مبانی فکری و عقیدتی آیت الله مصباح، همین بس که مؤسسه تحت نظر ایشان به دستور و با سفارش و پی گیری های حضرت امام راحل گسترش پیدا کرده و این گفته جناب حجت الاسلام و المسلمین آقای رحیمیان نیز برای شما بس که فرمودند در بحبوحه مشکلات مالی دفاع مقدس که حضرت امام به هیچ مرکزی کمک مالی نمی کردند، تنها دو نهاد را استثناء کردند؛ یکی گروه حزب الله لبنان و دیگری مؤسسه آیت الله مصباح.17 به نظر می رسد این عنایت ویژه برای این بود که حزب الله در خط مقدم مبارزه نظامی با اسرائیل، و مؤسسه امام خمینی در خط مقدم مقابله با تهاجمات فرهنگی و عقیدتی استکبار جهانی قرار داشته و دارد؛ گویا امام راحل ـ رحمه الله ـ شرایط امروز را به روشنی می دیدند.
آقای مرتضوی در ادامه ضمن گلایه از این که چرا حضرت آیت الله مصباح یزدی برخی از مخالفان جبهه مقاومت را به عافیت طلبی متهم کرده است، می گوید: آیا این که آقای هاشمی فرماندهی جنگ را داشته برای عافیت طلب نبودن او کفایت نمی کند ؟
در جواب این سؤال باید گفت: آقای مرتضوی ! در این باره حرف ها بسیار است و هنوز نمی توان همه ی آن ها را به روشنی بیان کرد؛ از این رو، فقط به یادآوری چند نکته بسنده می کنیم:
اولاً: موضوع عافیت طلبیِ کسانی که مخالفان خود را افراطی معرفی می کنند، موضوعی است که مقام معظم رهبری آن را در سخنرانی 14 خرداد سال جاری خود مطرح فرمودند و آیت الله مصباح نیز تنها به تشریح و تفسیر فرمایشات رهبر معظم انقلاب پرداخته اند.
ثانیاً: تاریخ دفاع مقدس و فرماندهی های آقای هاشمی رفسنجانی به خوبی نشان می دهد که غلبه روحیه عافیت طلبی و راحت طلبی در جمع ایشان و هم فکران شان چگونه پذیرش قطعنامه و نوشیدن جام زهر را بر امام راحل ـ رحمه الله ـ تحمیل کرد. یکی از اسناد روشن این ادعا جلد چهل و هشتم از مجموعه کتاب های « نیمه ی پنهان » است که با نام « راز قطعنامه » توسط مؤسسه ی کیهان تحقیق و منتشر شده است. این کتاب با ارائه ی اسناد معتبر تفاوت دیدگاه حضرت امام و برخی از فرماندهان ارشد سپاه، با دیدگاه آقای هاشمی و برخی از هم فکران به اصطلاح اعتدال گرایشان نسبت به جنگ را نشان می دهد.
شما را به ویژه به صفحات 213 تا 215 این کتاب ارجاع می دهیم تا ببینید در ایامی که احمد متوسلیان، فرمانده قوای محمد رسول الله(ص) در لبنان به اسارت فالانژها درمی آید و تحویل رژیم صهیونیستی می شود، آقای رفسنجانی در چه عالَمی سیر می کرده و چه خاطراتی از زندگی خود و فرزندانشان را در کتاب خود آورده است.18
این مجموعه به خوبی نشان می دهد که اگر روحیه ی عافیت طلبی در فرماندهان جنگ رسوخ کند چه خسارت هایی به کشور وارد می شود. البته قضاوت آیندگان در این باره آسان تر و روشن تر خواهد بود. این، تنها یکی از جنبه های عافیت طلبی است. عافیت طلبیِ تأثیرگذاران در جامعه مصادیق دیگری هم دارد که فعلاً از ذکر آن در می گذریم.
در سؤال چهارم آمده است که چگونه آیت الله مصباح یزدی از یک سو به ولایت مطلقه فقیه قائلند و ولی فقیه را فوق قانون می دانند، و در عین حال در برخی از نوشته های خود تنها معصومین ـ علیهم السلام ـ را فراتر از قانون می دانند و می گویند خبرگان باید ناظر بر کار رهبری باشند و می توانند رهبری را عزل کند ؟ آیا این اختلاف به معنای تغییر دیدگاه ایشان نیست ؟
پاسخ این است که این دو امر با هم منافاتی ندارند؛ چرا که بر اساس مبانی و براهین عقلی و مؤیدات نقلی فراوان ولایت مطلقه فقیه و جانشین امام معصوم در دوران غیبت امام عصر ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ فقیه جامع الشرایط و عادلی است که بیشترین توانایی را در میان فقهاء برای اداره ی جامعه دارد و با توجه به این که نصب این فقیه از سوی خدای متعال به صورت « نصب عام »، یعنی از طریق بیان شرایط و ویژگی هاست، باید خبرگان جامعه از میان فقهاء کسی که این شرایط را دارا است، شناسایی، کشف و به مردم معرفی کنند و با توجه به این که وی منصوب از سوی خدا ـ هر چند به نصب عام ـ است، مشروعیت همه نظام اسلامی و قوانین آن به واسطه تأیید اوست.
اما چنین فقیهی چون از سوئی خود، شارع نیست، باید تابع قوانین شریعت باشد، و از سوی دیگر چون منصوب از سوی خدا و مشروعیت او از سوی خداست، مافوق قوانین موضوعه است؛ اما نسبت به احکام الهی و قوانین شریعت تابع قانون است.
اساساً شرط فقاهت برای فهم قانون الهی و شرط عدالت به معنای ضرورت رعایت احکام الهی برای چنین جایگاهی لازم است و چون از ابتداء ولایت چنین کسی مشروط به وجود شرایط رهبری و از جمله فقاهت و عدالت است، خبرگانی که طبق شیوه ی عقلایی او را کشف و معرفی کرده اند، وظیفه دارند بقای شرایط رهبری در وی را نیز کنترل کنند و اگر زمانی تشخیص دادند که این شخص شرایط رهبری را از دست داده، باید آن را به مردم اعلام کنند و عزل رهبری از سوی خبرگان در واقع به معنای کشف و اعلام باقی نماندن شرایط رهبری در این شخص است.
از قضا حضرت امام ـ رضوان الله تعالی علیه ـ نیز که به ولایت مطلقه فقیه و مافوق قانون بودن فقیه باور داشتند، در کتاب حکومت اسلامی تصریح فرموده اند: « ولی فقیه نیز باید تابع قانون باشد » و مراد ایشان از قانون، احکام شریعت است؛ چون ولی فقیه نه شارع است و نه از مقام عصمت برخوردار است و عقلاً از دست رفتن شرایط رهبری در وی محال نیست.
اما گفته آقای هاشمی که غیر از معصومین و در دوران غیبت هیچ کس از طرف خدا ولایتی ندارد و مشروعیت حکومت امری زمینی است،19 ادعایی بدون دلیل است و در برابر ادله ی روشن ولایت فقیه قرار دارد؛ ادله ای که فقهای بزرگ، به ویژه حضرت امام در دوران معاصر، در کتاب حکومت اسلامی آن ها را مطرح ساخته اند و برخی از فقیهان بزرگی نیز که در قید حیات هستند، از جمله آیت الله مؤمن قمی، آیت الله جوادی آملی، آیت الله سید کاظم حائری و آیت الله مصباح یزدی در کتاب ها و مقالات خود آن ها را به اثبات رسانده و به تشریح آن پرداخته اند.
نویسنده ی مقاله مزبور پرسش پنجم خود را نیز آمیخته با اتهاماتی مطرح کرده است. ما با چشم پوشی از این اتهامات که هیچ مدرک و دلیلی برای آن ها ارائه نشده، به اصل سؤال می پردازیم که می پرسد: چرا آیت الله مصباح و دوستان ایشان در گذشته به حمایت از کسی پرداختند که اکنون به دلیل اشتباهات مختلف نمی توان از وی حمایت کرد ؟ آیا ممکن است که شخصی در زمانی مورد تأیید الهی قرار گیرد، همان شخص در زمانی دیگر مبغوض و منفور و دچار انحراف شود ؟
پاسخ این سؤال برای هر شخص مبتدی در معارف اسلامی روشن است. اما چون ظاهراً یافتن این پاسخ برای آقای مرتضوی خیلی مشکل جلوه کرده، به آن می پردازیم. ما بدون این که سخن خود را نفیاً و اثباتاً بر کسی تطبیق کنیم، از آقای مرتضوی می پرسیم: آیا تاکنون آیات مربوط به بلعم باعورا را نخوانده اید و آیا نشنیده اید که بلعم باعورا زمانی مستجاب الدعوه بود، اما به خاطر دنیاطلبی از درگاه الهی رانده شد ؟20
آیا داستان ابلیس و شش هزار سال عبادت او و سپس رانده شدنش از درگاه الهی را تا به حال نشنیده اید ؟21 آیا داستان حسّان بن ثابت را نشنیده اید که پیامبر بارها در حق او فرمودند: او مورد تأیید روح القدس است، و در همان حال که این کلام را می فرمودند، به سوء عاقبت او در آینده هم اشاره ای داشتند ؟22
آیا پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ به انحراف زبیر در آینده تصریح نکردند، در حالی که وی در زمان حیات پیامبر در کنار و یار پیامبر به شمار می آمد ؟23 مگر در دوران ما حضرت امام برخی از مرادهای شما را تأیید نمی کردند، درحالی که همین افراد در جریان فتنه سال 88 خسارت هایی را به نظام اسلامی و کشور وارد کردند که به آسانی قابل جبران نیست ؟
به همین دلیل است که حضرت امام ـ رحمت الله علیه ـ در وصیت نامه خود فرمودند: « ملاک، حال فعلی افراد است؛ » و از همین رو است که حضرت آیت الله مصباح خدمت گزاران را در حال خدمت تأیید می کنند، و همین افراد را در صورت خیانت به مردم معرفی می کنند؛ اما متأسفانه شما نسبت به کسانی که مراد شما هستند، چنین عمل نمی کنید و در حال خیانت ایشان، اگر حمایت های خود را از آنان بیشتر نکنید، دست کم مثل گذشته از آن ها حمایت می کنید.
1. در جمع اساتید و دانش آموختگان طرح ولایت در تابستان 78.
2.حمید رسائی، تحصن چرا و چگونه، ص144.
3.همان، ص295.
4. سایت مشرق، مورخ 9/10/91.
5. سخنرانی معظم له درتاریخ 1/1/73
6. فصلت/ 30.
7. بقره/ 143.
8. روزنامه رسالت، 8/6/78.
9. صحیفه امام، منشور روحانیت، سوم اسفند 1367.
10. مصاحبه عماد باقی با نشریه شهروند 15/10/86، سایت نسیم.
11. برای نمونه: سخنرانی وی، مندرج در سایت سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت) مورخ 10 بهمن 84
12. عارف نیوز، 26 بهمن 84.
13. ر.ک: سالنامه شرق، 1383، ص27.
14. همان.
15. ر.ک: رضا صنعتی، گفتمان مصباح.
16. روزنامه ابتکار، 10/4/87.
17. روزنامه ایران، 19/3/87.
18. غضنفری، کامران، راز قطعنامه (چرایی و چگونگی پایان جنگ تحمیلی)، تهران: دفتر پژوهشهای مؤسسه کیهان.
19. روزنامه اعتماد، ویژه سیاست نامه، 27/8/81.
20. اعراف/ 175ـ178.
21.
حجر/ 26ـ24؛ نهج البلاغه، خطبه قاصعه (خطبه 236).
22. الامینی، عبدالحسین احمد، الغدیر فی الکتاب و السنه، بیروت ـ لبنان: دارالکتاب العربی، 1387ق ـ 1967م، ج2، ص63؛ ابن حجر العسقلانی، احمد بن علی، الاصابه فی تمییز الصحابه، بیروت ـ لبنان: دارالکتب العلمیه، 1423ق، ج2، ص 55.
23. ر.ک: المسعودی، ابی الحسن بن علی، مروج الذهب و معادن الجوهر، صیدا ـ بیروت: المکتبه العشریه، 1425ق، ج2، ص283.
/916/د102/ع

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۲/۰۴/۱۰
محسن روزبه

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی