نگاهی به استدلال طرفداران کدخدایی آمریکا

خبرنامه دانشجویان ایران: مهدی مقدسی// پس از جنگ بدر، شخصی به پیامبر (ص) عرض کرد: «من با تعداد زیادی از قدرتمندان یهود پیمان دارم، اما اکنون که آنها ما را تهدید به جنگ می کنند ... من از دوستی و هم پیمانی با انان برائت می جویم. هم پیمان من تنها خدا و پیامبر اوست» عبدا... بن ابی از سرشناسترین منافقین صدر اسلام، در پاسخ، پرده از استدلال موافقین مذاکره و پیمان، نه در آن مقطع زمانی که برای همه دوران بر می دارد: «ولی من از هم پیمانی با یهود برائت نمی جویم، زیرا از حوادث مشکل می ترسم و به آنها نیازمندم.»

 

استدلالی مبتنی بر ترس از قدرت های مادی و کارشکنی های طاغوت و ظالم زمانه یا به عبارتی ترس از غیظ و اخم آن که به تعبیر وی منجر می شود به حوادث مشکل. حوادثی چون حصر اقتصادی، تحریم اجتماعی و  حملات نظامی .

در شرایط کنونی دنیا و جایگاه نظام جمهوری اسلامی و نسبت آن با ابر قدرتهای مادی، غالب استدلال های موافقین سازش با مستکبران عالم بالاخص آمریکا در فضای مشابه فضای ذهنی عبدا...بن ابی مطرح می شود.

 

سخنان بهزاد نبوی عضو حزب منحله مشارکت و نماینده مجلس ششم از مشهورترین آنهاست: «اینجانب از آمریکای تا بن دندان مسلح می ترسم. چرا که من شخصی عمل نمی کنم، به خاطر مصالح و منافع، ازآمریکای تا بن دندان مسلح و تنها ابر قدرت دنیا به کشورم می ترسم. قطع رابطه با آمریکا جزو اصول انقلاب ما نبود. اگر موقعیتی پیش بیاید، به آمریکا می روم و با نمایندگان آمریکا دست می دهم و مذاکره می کنم و نیازی هم نمی بینم از کسی اجازه بگیرم.»(روزنامه اعتماد، 28مهر1381)

 

یا در جای دیگری احمد شیرزاد دیگر عضو حزب مذکور و نماینده مجلس ششم می گوید: «برای ترسیدن شعور ترس لازم است. بعضی ها ممکن است نترسند، چون شعور درک خطر را ندارند.»(یاس نو دوم اردیبهشت82 )

 

یا همین سخنان چند روز پیش حسن روحانی کاندیدای اصلاح طلب انتخابات آتی در جمع دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف مبنی بر اینکه «آمریکا کدخدای دنیاست.»

ایراد این استدلال در پیش فرض آن نهفته است. در این استدلال قدرت دانستن طاغوت زمانه در هر دو عصر مشهود است. این قدرت پنداشتن پیش فرضی است که نتیجه ای جز ترس از آن ندارد. این در حالی است که اصولا در اسلام به طور عام و تشیع به طور خاص مادیت(مثل پول و سلاح) منشا قدرت به حساب نمی اید. قدرت های ناشی از معنویت ناب، قدرتی است که قدرت های برخاسته از مادیت نمی توانند با ان رقابت کنند.

 

در چنین شرایطی است که کفار قریش در پیشنهادی به پیامبر(ص) اعلام میدارد حاضر است قدرت مادی اعم از ثروت های کلان و حتی تولیت کعبه را به وی بسپارد به شرط آنکه حضرت از رسالت خویش دست بردارد. این پیشنهاد به تعبیری با هدف پایین آوردن قدرت پیامبر مطرح می شود تا در صورت قبول آن از سوی حضرت، قریش قادر به مبارزه با آن باشد چرا که مبارزه با قدرت معنوی به دلیل عدم توانایی در درک زوایای ان نا ممکن است.

با چنین رویکردی فرمایشات حضرت امام که«آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند» یا «من با اطمینان می گویم، اسلام ابرقدرتها را به خاک مذلت می نشاند.» قابل تفسیر است. ان چنان که ایشان اصلا آمریکا را قدرت به حساب نمی آورد.

سخنان عبدا... بن ابی که ناشی از ضعف در ایمان و عدم درک معارف اسلامی است ، موجب نزول وحی وآیات 51 تا 54 سوره مائده شد: «ای کسانی که ایمان اورده اید، یهودیان و مسیحیان را دوستان خود مگیرید...هر کس از شما آنان را به دوستی گیرد قطعا در زمره آنان به شمار می آید...آنان که در دل هایشان بیماری شک و تردید است، برای طرح دوستی با یهودیان و مسیحیان شتابان به میان آنان می روند و به دروغ می گویند : می ترسیم گزندی به ما برسد و به یاری آنان نیازمند شویم. امید است خداوند برای مومنان پیروزی پدید آورد و یا از جانب خود امری پدیدار سازد، آنگاه بیمار دلان سست ایمان از آنچه در دوستی با یهودیان و مسیحیان در دل هایشان نهان می داشتند پشیمان می شوند.»