کدام به واقعیت نزدیکتر است دوگانه اصولگرا-اصلاح طلب یا جبهه مقاومت-سازش وتسلیم

اصولگرایی و اصلاح طلبی عباراتی هستند که می توانند دایره بسیار وسیعی را دربرگیرند و نیاز به تعریف دقیق و تعیین معیارهای مشخص می باشند که مصادیق را بتوان با آنها مورد سنجش قرار داد.

در دوره دوم خرداد مطالبه عامه جامعه و بخشی از خواص خصوصا مقام معظم رهبری برای ارایه تعریف مشخص از اصلاح طلب و اصلاح طلبی و تعیین اهداف و راهکارهای آن بی پاسخ ماند و تا کنون نیز که پس از فتنه 88 اصلاح طلبان به اکثریت خارج از نظام و اقلیت داخل نظام تقسیم شده اند این مطالبه به حق بی پاسخ مانده است.

بعد از اقبال مردمی به جریان مدعی اصولگرایی در انتخابات مختلف و خصوصا دولت اصولگرا در سال 84 انتظار این بود که مدعیان اصولگرایی به راه اصلاحات نروند، اما به رغم تلاش برخی نهاد های روحانی مانند جامعه روحانیت و جامعه مدرسین و تدوین منشور اصولگرایی شاهد این هستیم که تشت آرا در مدعیان اصولگرایی به اندازه ای است که در انتخابات گذشته مجلس و ریاست جمهوری پیش رو جریان واحد و منسجم بنام اصولگرایی وجود ندارد که نمود آن تشکل های فراوان و ائتلاف های چند روزه ناموفق است که اعضای آن به تعداتخود پایبند نیستند.

کار به جایی رسیده است که همانطور که روزی رییس جمهور اصلاحات گفت از اردوگاه اصلاحات صدای دشمن به گوش می رسد باید گفت که سخنان اصولگرایان در رسانه های دشمن برجسته و بازتاب داده می شود.

مدعیان اصولگرایی حتی بر روی اصل اساسی نظام یعنی ولایت فقیه نیز اتفاق نظر ندارند و جریانی که به جریان انحرافی مجلس معروف شده است با تخریب سایر اصولگرایان آنها را متهم به آقا اجازه بودن می کنند و این تفکر را برای اصولگرایی و حتی ولایت فقیه مضر می دانند.

امروز شاهدیم بازتاب سخنان و رفتارهای برخی مدعیان اصولگرایی بسیار گسترده تراز مدعیان اصلاحات در رسانه های معاند شنیده می شود.کسانی که در جریان هجمه دوم خردادی ها به اسلام و انقلاب سکوت کرده بودند چون حرفی برای گفتن در برابر آن نداشتند.

اگر برخی اصولگرایان که دیگران را به آقا اجازه متهم می کنند در مواردی مانند ولایت فقیه و سیاست خارجی و مسایل فرهنگی اندکی اختلاف با اصلاح طلبان دارند اما در مباحث کلان فرهنگی و اقتصادی و مدیریتی به دلیل خاستگاه مشترک فکری اختلاف چندانی ندارند.به همین علت امروز در صحنه انتخابات بسیاری از دستاوردهای مهم دولت گذشته در بحث هسته ای و سیاست خارجی که از نقتط قوت دولت گذشته بود مورد انتقاد اصولگرا و اصلاح طلب است.و ایندو رقیب گذشته امروز در یک اردوگاه یعنی سازش و تسلیم قرار گرفته اند و در مقابل عده به ظاهر اندکی هستند که به دلیل اتصال به روحانیت اصیل و امتحان پس داده و التزام نظری و عملی به ولایت فقیه گفتمان مقاومت را برگزیده اند.

این بار دشمن نمی تواند که با سر نیزه کردن قرآن یا افزایش فشار و خیال خام کوتاه آمدن در ازای لغو تحریم مالک اشتر را پشت خیمه ها بازگرداند چرا که شرایط ما بدر و خیبر است و خوارج انقلاب نمی توانند علی زمان را به عقب نشینی وادار کنند.بصیرت مردم ما در کوران حوادث انقلاب و تجربه کوتاه آمدن در برابر زیاده خواهی دشمن و رهبری ولی فقیه زمان سد بلندی است که مانع گزند به انقلاب است."ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا"