سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- که همه عمرش را و همه زندگى اش را براى رفع منکر و جلوگیرى از حکومت ظلم و جلوگیرى از مفاسدى که حکومت ها در دنیا ایجاد کردند، تمام عمرش را صرف این کرد و تمام زندگى اش را صرف این کرد که این حکومت، حکومت جور بسته بشود و از بین برود؛ معروف در کار باشد، منکرات از بین بروند.
حضرت صاحب- سلام اللَّه علیه- و ارواحنا فداه- هم که تشریف مى آورند براى همین معناست. تمام انبیا که قیام کرده اند در عالم طبیعت- حالا معانى شان که، معارف غیبیه شان را خدا مى داند ما نمى دانیم، اما در عالم طبیعت- وقتى زندگى این ها را مى بینیم از اول مقابله با طاغوت بوده است. بنا بر این معنا بوده و این باید سرمشق بشود از براى مسلمان ها، کسانى که واقعاً مسلمان هستند و واقعاً علاقه مند به اهل بیت عصمت هستند و به پیغمبر اسلام هستند و از هر مذهبى که هستند، علاقه مند به آن مذهب شان هستند، باید ببینند که صاحب مذهب چه کرده است؛ موسى بن عمران چه کرد، در زندگى اش چه کرد، حضرت ابراهیم در زندگى اش چه کرد، تمام این ها قیام کردند در مقابل جور، در مقابل ظلم، همه، قیام شان این معنا بود.
ما سر مشق باید بگیریم از این ها و ما باید قیام کنیم در مقابل ظلم؛ مسلمان ها باید در مقابل جورها، در مقابل ظلم ها، در مقابل منکرات قیام کنند، همان طورى که ملت شریف ایران بحمد اللَّه قیام کرد و مى شود گفت که این انقلاب که در این دعاى شریف واقع شده است که «یا مقلب القلوب»، در جوان هاى ما واقع شده است؛ این ها الآن برگشتند از یک حالى به حال دیگرى و حال نویى پیدا کرده اند. و در این ماه که ماه شعبان است باید ما توجه به این معنا بکنیم که ما باید چه بکنیم، با این طاغوت ها باید چه بکنیم؟ باید همان طورى که سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- تمام حیثیت خودش، جان خودش را و بچه هایش را، همه چیز را در صورتى که مى دانست قضیه این طور مى شود، کسى که فرمایشات ایشان را از وقتى که از مدینه بیرون آمدند و به مکه آمدند و از مکه آمدند بیرون حرف هاى ایشان را مى شنود همه را، مى بیند که ایشان متوجه بوده است که چه دارد مى کند، این جور نبود که آمده است ببیند که، بلکه آمده بود حکومت هم مى خواست بگیرد، اصلًا براى این معنا آمده بود و این یک فخرى است و آن هایى که خیال مى کنند که حضرت سید الشهدا براى حکومت نیامده، خیر؛ این ها براى حکومت آمدند، براى اینکه باید حکومت دستِ مثل سید الشهدا باشد، مثل کسانى که شیعه سید الشهدا هستند باشد؛ اصل قیام انبیا از اول تا آخر این بوده است. در طبیعت قیام انبیا- قیام مسلحانه یا غیر مسلحانه- در مقابل همه کسانى که به جور داشتند مردم را از بین مى بردند باشد.
لزوم مقابله مسلمین جهان با ظالمین
و ما امروز مبتلاى به این معنا هستیم، مسلمان ها مبتلاى به این معنا هستند، مسلمان ها مى بینند که این دولت هاى بزرگ، این قدرت هاى بزرگ و این کسانى که اذناب آن ها هستند، کسانى که فرمان بر آن ها هستند الآن با مسلمین، با مردم، با مستضعفین، حتى با آن کسانى که مال خودشان است چه مى کنند. تمام این ها ظاهر مى گویند که ما اقامه عدل مى خواهیم بکنیم، اما چه عدلى؟ عدل امریکایى، عدل امریکایى یعنى چه؟ یعنى هر کس خاضع به من شد، آن یک چیزى است که ما او را قبولش داریم، هر کس منافع مملکتش را به ما داد ما او را قبول داریم! از آن ور شوروى هم همین است، همه این قدرت هاى بزرگ این طورى هستند و ما باید در مقابل تمام این ها بایستیم، همان طورى که جوانهاى ما بحمد اللَّه الآن در جبهه ها این پیروزی ها را، این پیروزی هاى بزرگ را به دست آوردند، باید تا آخر این مطلب باشد، باید هیچ درش سستى نشود تا وقتى که ان شاء اللَّه علم را به دست صاحب علم بدهند.
بنا بر این عید نوروز ما، یک عید نوروزى است که در یک وقتى واقع شده است که حجت بر ماست و او این است که زندگى سید الشهدا، زندگى حضرت صاحب- سلام اللَّه علیه- زندگى همه انبیاى عالم، همه انبیا از اول، از آدم تا حالا همه شان این معنا بوده است که در مقابل جور، حکومت عدل را مى خواستند درست کنند- حکومت- و مع الأسف به قدرى به گوش ما خواندند، به قدرى به گوش ملت ما خواندند، به گوش ملت هاى ضعیف خواندند که حکومت به شما چه کار دارد، شما برو نمازت را بخوان، شما مسجدت را برو، همین! البته، ما اگر فقط مسجد برویم و دعا بکنیم و بعد هم دعا به- عرض بکنم که- آن بزرگان چه بکنیم، همه با ما خوب مى شوند! اما وظیفه این است که ما برویم مسجد بنشینیم دعا بخوانیم یا وظیفه این است که ما باید قیام بکنیم؟ وظیفه این است که ما همه باید همه چیز خودمان را در راه اسلام فدا بکنیم، چنانچه اولیاى ما این کار را کردند.
بخشی از پیام رادیو تلویزیونی به مناسبت سال جدید-اول فروردین 67
